هزارتوی تنظیم گری فضای مجازی

فناوری مجازی امروزه به بخش غیرقابل فضای انکاری از زندگی انســان ها بدل شــده اســت. آمارها حکایت از این دارد که هر ایرانی به طور میانگین روزانه ســه ساعت از وقت خود را صرفاً به فعالیت در رســانه های اجتماعی اختصــاص می دهد که اگر کاربــرد اینترنت در ســایر حوزه ها (از جمله خریــد اینترنتی، دانلود، خبرخــوان و...) را نیز به آن اضافه کنیم، به جرات می توان گفت یک ســوم زمان زندگی روزمره ما در فضای مجازی سپری می شــود. در این میان، با نگاهی به ســبد مصرف مجــازی ایرانیان در فضای مجازی مشــخص می شــود در بین پنج محصول پرطرفــدار بازار (تلگــرام، واتس اپ، اینســتاگرام، یوتیوب و توییتر)، به کلی خبری از کســب و کارهای بومی یا به عبــارت بهتر تولید ملی نیست. چنانچه دقیق تر به این ذائقه مصرف بنگریم خواهیــم دید در میــان ۵۰ قطب اصلی بازار فضای مجازی در جهان اساســاً سهم بسیار ناچیــزی (در حدود دو درصد) به شــرکت های غیرآمریکایی تعلق دارد. ایــن یعنی جزئی ترین اطاعات دسته بندی شــده شــخصی که ذائقه اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاســی ما شــهروندان فضای مجازی آمریکایی را تشکیل می دهد در اختیار غول هــای حوزه فاوا قرار دارد. اتفاقات ســال های اخیر به مــا می گوید موضوع بســیار جدی تــر از فراهم بودن زمینــه هر نوع اثرگــذاری و جهت دهی بر افــکار عمومی از این رهگذر به نظر می رســد. برانگیختن تحرکات و جنبش های اجتماعی، دگرگون کردن ارزش ها و باورهای فرهنگی، ایجاد بازارهای انحصاری برای محصوات تجاری خاص، دســتکاری (مداخله) در انتخابات کشــورها و... تنها بخشی از مصادیق بهره برداری یک جانبه و غیرمنصفانه از داده های شخصی کاربران است که در سال های اخیر مکرراً انگشــت اتهام را به ســوی پلتفرم های دیجیتالی جمع آوری کننده این داده ها نشانه برده است. 

برای مطالعه بیشتر اینجا کلیک کنید.