برنامههای در حال انجام, حوزه های تخصصی, حکمرانی انرژی و توسعه پایدار, حکمرانی نفت و گاز, رویدادها, نشست موضوعی
همواره یکی از موضوعات مهم و موردتوجه دولت و تصمیم گیران در حوزه تولید از منابع نفت و گاز، دستیابی به تولید صیانتی بهمنظور حداکثر سازی منفعت عمومی در جامعه بوده است. اما علیرغم توجهات و تأکیدات بسیاری که در اسناد بالادستی کشور مانند قانون نفت ۱۳۹۰ و سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی بر مفهوم تولید صیانتی شده است، کماکان در تعریف این عبارت اختلافاتی وجود دارد. بخشی از ادبیات تولیدشده در آمریکا و در دهههای شصت و هفتاد میلادی، بخش قابلتوجهی از ادبیات تولیدشده در اقتصاد ذیل «برآورد آثار اختلالی قراردادهای نفت و گاز» و درنهایت، کارهای انجامشده در ادبیات مهندسی مخزن و مهندسی تولید ذیل «بهینهسازی فرایندهای توسعه و تولید» ازجمله تلاشها برای کمی سازی مفهوم تولید صیانتی هستند.
در میان این ابهام موجود، همواره یکی از اهداف عقد قراردادهای بالادستی نفت و گاز، دستیابی به تولید صیانتی عنوان میشود. در این جلسه در کنار مرور ادبیاتهای موجود درباره تعریف تولید صیانتی، به دنبال پاسخ به این سؤال هستیم که چگونه میتوان، مفهوم تولید صیانتی را با لحاظ ویژگیهای سنگ و سیال و همچنین ویژگیهای یک قرارداد بالادستی و اقتصاد مخزن کمی سازی نمود.
// <![CDATA[ (function(){if(!document.getElementById('evand-widget-event-registration')){var t=document.createElement("script");t.type="text/javascript";t.async=!0;t.src=("https:"==document.location.protocol?"https://":"http://")+"widgets.evand.com/event-registration.js?load=1";t.setAttribute('id','evand-widget-event-registration');var e=document.getElementsByTagName("script")[0];e.parentNode.insertBefore(t,e);}})(); // ]]>