لحظه انتخاب هند: واکنش دهلی نو به بحران غزّه چه باید باشد؟

🔻 هند اخیراً در نشست رهبران G20 یک بار دیگر خود را «صدای جنوب جهانی» خواند. نمایندگی جنوب جهانی به این معنی است که دست‌کم موضع دیپلماتیک هند در مجامع جهانی می‌بایست همسو با موضع اکثریّت کشورهای این بلوک باشد.

🔻 امّا همسویی هند و جنوب جهانی در بحران غزّه زیر سؤال رفته، و از جمله، دهلی نو در رأی‌گیری قطع‌نامه‌ مجمع عمومی ملل متّحد برای آتش‌بس فوری، بر خلاف اکثر کشورهای جنوب که به آن رأی مثبت دادند، ترجیح داد در میان ممتنع‌ها قرار بگیرد.

🔻 هند البتّه دلایل قابل توجّهی برای پرهیز از مواجهه با رژیم صهیونیستی دارد. مهم‌ترین آنها حجم عظیم واردات سلاح از این رژیم است که هند برای متنوّع‌سازی سبد خرید سلاح خود روی آن حساب می‌کند. حمایت‌های تل‌آویو از هند در جنگ‌های مختلف با پاکستان، و همدلی هندوهای تندرو با رژیم صهیونیستی، که حزب حاکم هند هم آنها را نمایندگی می‌کند، دلایل دیگری است.

🔻 از سوی دیگر، نیاز هند به نفت و وجود اقلّیّت قابل توجّه مسلمان که در انتخابات این کشور تأثیرگذارند، مستلزم حفظ روابط خوب با کشورهای اسلامی است که بخش مهمّی از جنوب جهانی محسوب می‌شوند.

🔻 امّا هند بر خلاف راهبرد «تعهّد چندگانه» خود، در عمل نمی‌تواند با همه دوست باشد. به لحاظ تاریخی، کشورهایی که ادّعای رهبری جهانی یا منطقه‌ای داشته‌اند، ناگزیر شده‌اند در بزنگاه‌هایی منافع کوتاه‌مدّت و شخصی خود را فدای منافع بلندمدّتی کنند که لازمه‌ی رهبری است. به نظر می‌رسد در بحران غزّه چنین لحظه‌ای برای هند فرا رسیده است و انتخاب دهلی نو می‌تواند محکی برای ادّعای بلندپروازانه‌ی آن باشد.

برای مطالعه یادداشت به زبان انگلیسی به روزنامه TEHRAN TIMES مراجعه کنید:

روزنامه TEHRAN TIMES