عزلت متعمدانه نخبگان ایرانی در عرصه بین‌الملل

👤 *دکتر سید محمدصادق امامیان* هم‌بنیانگذار اندیشکده حکمرانی شریف و عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر

📃 نهادهای مشاوره سیاستی ایرانی:
*عزلت متعمدانه نخبگان ایرانی در عرصه بین‌الملل*

🔻 از اصلی‌ترین کارکردهای اندیشکده‌هاً، *تکمیل سیاست خارجی* رسمی کشورها و عاملی برای توسعه *دیپلماسی نخبگانی* بوده است.

🔻پس از پیروزی انقلاب، نوعی از *درونگرایی افراطی* برنظام نوپا و در مسیر بلوغ اندیشکده‌های ایرانی تحمیل شده است.

🔻 بخشی از آن به *ساختار فوق‌متمرکز* سیاست خارجی جمهوری اسلامی برمی‌گردد. با تقریب خوبی *هیچ فضایی برای مشارکت مشروع نهادهای غیردولتی* در سیاست خارجی فراهم نیست.

🔻 نتیجه آن، *غیبت همیشگی نخبگان ایرانی از میزهای گفت‌وگوی بین‌المللی* بوده است. این خلأ سیاسی همواره با *ایران‌شناسان غربی و اپوزیسیون ضدانقلااب* پرشده است.

🔻 عرصه *دیپلماسی نخبگانی* محروم از هرگونه *بستر قانونی و نهادی* تضمین‌کننده امنیت، تنظیم‌گر فعالیت و مشوق توسعه بوده است. لذا اولین توصیه سیاستی، *تمرکز نهادی و امنیت‌زدایی* از دیپلماسی نخبگانی غیردولتی است.

🔻 لازمه خروج از *مارپیچ درون‌گرایی اندیشکده‌های ایرانی* رسیدن به فهمی مشترک از *ذات متکثر و غیرمتمرکز* حکمرانی نوین سیاست‌خارجی است.

ادامه یادداشت را درصفحه نخست روزنامه فرهیختگان بخوانید:

روزنامه فرهیختگان