نظام حکمرانی رسانه مقتدر، کارآمد و اثربخش، نیازمند ابعاد مختلفی از جمله زیست بوم حکمرانی رسانه کارآمد،امن، قابل اعتماد، بازیگران متعدد، متکثر و متنوع، پاسخگوی نیازهای کاربران، نظام تنظیم گری منعطف، مقتدر، شفاف و پاسخگو و عناصر مهم دیگری است. یکی از مهمترین ابعاد چنین نظامی اعمال حاکمیت بر سرویس های رسانه ای خارجی است. اعمال حاکمیت بر رسانه های خارجی در پیوند با ابعاد دیگر نام برده شده معنا پیدا می کند. سرویس های رسانه ای خارجی از دیرباز موضوع تنظیم گری نظام های رسانه ای بوده اند. فارغ از منافع عمومی داخلی و ملی نظیر حمایت و توسعه بازیگران و محتوای بومی و همچنین نوع نظام رسانه ای داخلی، منفعت های عمومی دیگری نظیر تنوع و تکثر رسانه ای، شنیده شدن صداهای حاشیه ای، جلوگیری از ایجاد انحصار رسان های دولتی، تضییع حقوق انسانی و همچنین رژیم های بین المللی حقوقی حوزه رسانه، عناصر مهمی در چگونگی شکل گیری نظام تنظیم گری سرویس خارجی در داخل مرزهای کشورها بوده است. با شکل گیری رسانه های پلتفرمی یا پلتفرم های رسانه ای، ژورنالیسم آنلاین و عصر شبکه های اجتماعی، نوعی خوش بینی رسانه ای شکل گرفت مبنی بر این که در این سپهر جدید رسانه ای تمامی کشورها و همچنین شهروندان در یک جامعه جهانی برابرانه و آزادانه می توانند صدا، اندیشه و نظرات خود را به عموم برسانند. به رغم مزیت های بسیار شبکه های اجتماعی همچون ایجاد فرصت های کسب وکار و تسهیل ارتباطات، با افزایش اهمیت نقش این رسانه ها بر افکار عمومی و تحولات سیاسی و اجتماعی، اهمیت داده و پردازش آن موجب شد تا بار دیگر مفهوم حاکمیت ملی در قالب مفاهیم دیگری چون حاکمیت دیجیتال، حاکمیت رسانه، حاکمیت بر داده خود را بازتولید کند و دغدغه حاکمیت مرزهای دیجیتالی و رسانه ای، در عصر رسانه های فرامرزی بیش از پیش نزد دولت ها پررنگ تر شود. روند تدوین مقررات و قوانین تنظیم گرانه رسانه و پلتفرم در کشورهای مختلف نظیر بریتانیا، آلمان، فرانسه، سنگاپور، هند و اتحادیه اروپا گویای تلاش های دولت ها برای احیای حکمرانی رسانه خود در عصر پلتفرمهای جهانی است. نظام سیاستگذاری جمهوری اسامی ایران نیز از سالهای ابتدایی پیدایش شبکه های پخش رادیویی و تلویزیونی خارجی (برودکست) به طور ویژه فارسی زبان، ماهواره و بعد از آن رشد بازیگران مبتنی بر اینترنت در برهه هایی که حساسیت های سیاسی و اجتماعی بالایی شکل گرفته، سعی کرده است اقداماتی را در راستای اعمال حاکمیت خود بردارد.
با این وجود اکثریت این اقدامات همچون انکار، ممنوعیت و فیلترینگ نتواسته است پاسخگوی نیاز اعمال حاکمیت بر رسانه باشد. در این بولتن سعی شده است با بهره گیری از جدیدترین تجربیات نظری و عملی کشورهای مختلف در راستای اعمال حاکمیت بر پلتفرم های رسانه ای آنلاین، بتوان چشم اندازی موثر را پیشروی پژوهشگران، سیاستگذاران و تنظیمگران این حوزه قرار داد.
متن کامل این بولتن از طریق لینک زیر قابلدسترسی است: