حکمرانی داده در قوانین و توافقنامه¬های بین-المللی

در عصر دیجیتال، مفاهیمی مانند قدرت، منازعه و امنیت دستخوش تحولات معنایی و کارکردی کرده است و عرصه جدیدی به نام «فضای سایبری» ایجاد شده است. ویژگی­های فضای سایبر ازجمله «بی­حدومرز بودن»، «سرعت خیره­کننده ارتباطات»، «تجهیزات قابل دسترسی»، «ارزان بودن»، «دسترسی فوری» و «نظارت ناکافی» در این فضا باعث شده است که جایگاه استراتژیک این فضا ارتقا یابد و به عنوان بعد پنجم به ابعاد سنتی تهدیدات (ابعاد چهارگانه زمین، دریا، هوا، فضا) افزوده گردد.

با توجه به روند سریع پیشرفت و توسعه فناوری­ها، حقوق بین­الملل نتوانسته خود را با این روند سریع وفق دهد و فاصله زیادی با پیشرفت فناوری دارد. حقوق بین­الملل باید با وضع قوانین مربوطه همزمان با روند سریع پیشرفت فناوری ها توسعه یابد که این امر لاجرم در گرو همکاری بین کشورها است. در طول 20 سال گذشته، هنجارهای نرم در حال تبدیل‌شدن به قواعد الزام‌آور بین‌المللی است و این فرآیند بدون حضور ایران و ایفای نقش مؤثر آن در حال اجرا است که این رویه و شکل‌گیری هنجارها و قواعد الزام‌آور که ممکن است بعضاً در تعارض با منافع ملی و حاکمیت ملی باشد، به‌شدت به حقوق و منافع ایران آسیب خواهد رساند و زمینه‌ها و بهانه‌های آتی برای اعمال فشار و تحریم از ناحیه فضای سایبری را فراهم خواهد نمود.
برای دسترسی به فایل این گزراش میتوانید از اینجا اقدام کنید.