از انتزاع گفتمان تا سیاست اجرایی

دولت با انتخاب یک گفتمان به اقدامات خود در عرصه اجرایی کشور معنادهی می‌کند و با مفصل‌بندی میان تصمیمات و برنامه‌ها به عنوان عناصر این نظام معنای، اذهان شهروندان را سامان می‌بخشد.

 گفتمان سیاسی اگر به گفتمان جامعه تبدیل شود می‌تواند نوعی از قدرت جمعی را ایجاد کند. لازمه رسیدن به چنین شرایطی شکل‌گیری یک مفهوم اسطوره‌ای-منطقی در میان شهروندان جامعه است.

 گفتمان دولت باید پنج ویژگی صداقت، سازنده بودن، احترام‌آمیز بودن، بر اساس واقعیت بودن و در نهایت، امکان برقراری ارتباط با مخاطب را داشته باشد.

از آنجا که در دوره‌های مختلف بزرگ‌ترین و قوی‌ترین بازیگر سیاست داخلی ایران دولت‌ها بوده‌اند، سیاستگذاری نتیجه گفتمان حاکم آن دوره بوده است و شیوه رمزگشایی مردم از اقدامات در چهارچوب گفتمان حاکم صورت می‌پذیرد.

در صورت نداشتن گفتمان در یک دولت یا ناتوانی در شکل‌دهی به یک گفتمان، معانی در گفتمان‌های دیگری شکل می‌گیرند و نحوه فهم و برداشت شهروندان از سیاست‌های دولت و واقعیت موجود در یک نظام معنایی متفاوت نزج پیدا می‌کند.

تبدیل گفتمان سیاسی به سیاست اجرایی نیاز به یک حرکت جمعی از سوی ارکان دولت دارد.

استفاده از نیروهای همسو با گفتمان دولت در سطوح حساس تصمیم‌گیری امری ضروری است. مهره‌چینی نقاط راهبردی دولت توسط رئیس‌جمهور با افراد کاملا‌ معتقد به گفتمان دولت می‌تواند به عنوان ضمانت اجرای تبدیل به سیاست و برنامه اجرایی موثر باشد.

بی‌حسی به ارتباطات سیاسی در عصر بمباران اطلاعات بسیار مهم است در جوامع مدرن و در گسترش و تکثر منابع خبری اگر مخاطب نسبت به پیام‌های سیاسی بی‌حس شده باشد، گفتمان را از کارکرد مثبت تهی می‌کند.

 باید در رویکردها و سیاست‌های حاصله از گفتمان سیاسی ارتباط دستاوردها با گفتمان در قالب کمپین‌های اجتماعی تبیین شود.

تمرکز بر تقویت رسانه‌های همسو، همراه کردن نویسنده‌ها و اینفلوئنسرها و در نهایت استفاده از ظرفیت گروه‌های مرجع بخشی ضروری از استفاده از گفتمان سیاسی در دولت است.

نظر‌سنجی، مشاهده رفتار در انتخابات و در نهایت تحلیل محتوای شبکه‌های اجتماعی سه روش مرسوم برای فهم خوانش شهروندان از پیام اقدامات سیاستی در چهارچوب گفتمان حاکم است.

برای مطالعه متن کامل یادداشت به روزنامه فرهیختگان مراجعه کنید:

روزنامه فرهیختگان