اثر فقر بر ریسک‌پذیری و تنزیل زمانی (قسمت دوم)

اما نکته قابل‌توجه آن است که با استفاده از متغیرهای ابزاری نشان داده است که این رابطه علی-معلولی است. به این معنا که فقر دارای اثر علی بر ریسک‌پذیری و تنزیل زمانی است. بنابراین، این گزاره که تمایل به ریسک گریزی و تنزیل زمانی بیشتر علت فقر است، گزاره درستی نیست.

شوک‌های درآمدی منفی یکی از مشخصه‌های زندگی افراد فقیر است و حساسیت آن‌ها به چنین شوک‌هایی مخصوصاً به دلیل دسترسی کم به بازارهای اعتبارات بیشتر است؛ بنابراین مطالعه اثر شوک‌های درآمدی منفی بر انتخاب‌های اقتصادی موضوع جالبی است. در مطالعه آزمایشگاهی که اخیراً انجام شده است، شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترلی تقسیم شدند. افراد گروه آزمایشی به‌طور برون‌زا با شوک‌های منفی درآمدی مواجه بودند. نتایج نشان داد که افراد گروه آزمایشی نسبت به افراد گروه کنترلی که با شوک منفی درآمدی روبه‌رو نبودند، رفتار کوتاه‌مدت‌نگری از خود نشان دادند. به‌علاوه، وقتی این شوک به شوک مثبت درآمدی تبدیل شد، هیچ اثر عکسی پیدا نشد. بنابراین، شوک‌های منفی درآمدی تنزیل زمانی را افزایش می‌دهد.

در مطالعه مشابهی، شرکت‌کنندگان به گروه فقیر (با بودجه کمتر) و ثروتمند (با بودجه بیشتر) تقسیم شدند. از آن‌ها خواسته شد تا در یکسری از تصمیم‌های خرید شرکت کنند. طبیعتاً آن‌هایی که بودجه کمتری داشتند با تصمیم‌های سخت‌تری مواجه بودند زیرا که توانایی خرید کمتری از کالاهای دلخواه خود را داشتند. از طرفی، اتخاذ تصمیم‌های سخت منابع شناختی بیشتری را مصرف می‌کند و بنابراین می‌توان انتظار داشت که افراد گروه فقیر نیازمند اراده و خودکنترلی بیشتری هستند. نتایج نشان داد که فرضیه موردنظر درست است. به این معنا که فقر از طریق در معرض قرار دادن افراد به استفاده از اراده و خودکنترلی بر تصمیم‌گیری آن‌ها اثرگذار است. درنتیجه، می‌توان انتظار داشت که از این طریق فقر بر تنزیل زمانی اثرگذار باشد.

منتشرشده در روزنامه دنیای اقتصاد به تاریخ ۴ آبان ۱۳۹۶.