در جلسهٔ سیزدهم حلقه پژوهشی گروه اقتصاد سیاسی، باقیماندهٔ مقالات انتخابی از جلسات قبل که در رابطه با کیفیت سیاستمداران و اثر دستمزد بر آن نوشته شده بود بررسی و ارائه شد. مقالهٔ محوری این جلسه که توسط دکتر سرزعیم ارائه شد، توسط بزلی نوشته شده و در سال ۲۰۰۴ به چاپ رسیده است. این مقاله با عنوان پرداخت دستمزد به سیاستمداران: تئوری و شواهد (Paying politicians: theory and evidence) به این سؤال میپردازد که تغییر میزان پرداختی به سیاستمداران چگونه بر عملکرد آنها تأثیر میگذارد. شاید بتوان گفت که مهمترین ویژگی مقاله آنست که این موضوع را در چارچوب مدلهای نمایندگی (Agency Model) بررسی کرده است و به طور خاص کژگزینی و کژمنشی را در رفتار سیاستمداران مورد دقت قرار داده است. برای این مقصود یک مدل نظری ساخته شده و تلاش شده تا یافتههای این مدل نظری با بررسیهای تجربی از پرداخت فرمانداران ایالتهای مختلف آمریکا مورد آزمون قرار گیرد. پیش بینی مدل آنست که بالا بردن دستمزد احتمال همگرایی بین انتخابهای سیاستمداران و ترجیحات رأی دهندگان را افزایش میدهد و به همین دلیل احتمال تغییر سیاستمدار پس از یک دوره را کاهش میدهد. هر چه دستمزد بالاتر باشد میانگین عملکرد بلندمدت بهبود مییابد. بالابردن منافع حاصل از سیاستمداری، رفاه رأی دهندگان را افزایش میدهد و دستمزد بالا احتمال ورود سیاستمداران مطلوب به عرصه سیاست را بیشتر میکند.
سایر مقالاتی که خلاصهای از آنها در این جلسه ارائه شد عبارتند از:
Mattozzi, A. and A. Merlo (2011), “Mediocracy”
Stefano Gagliarducci, Tommaso Nannicini and Paolo Naticchioni (2008), “Outside Income and Moral Hazard: The Elusive Quest for Good Politicians”, Discussion Paper No. 3295
Besley, T. (2005). Political selection. The Journal of Economic Perspectives, 19(3), 43-60.