انتشار کتاب
🔰*از دولت رفاه تا دولت تنظیمگر: چرا تحول نظام حکمرانی ایران ناتمام مانده است؟*
📖 فصل نهم از کتاب "The Middle East and North Africa: Perspectives on Public Affairs, Policy, and Economic Development" با عنوان "Towards a Regulatory Governance: The Evolution of the Iranian Regulatory Landscape" منتشر شد.
*خلاصهای از یافتهها و تیترهای کلیدی این فصل کتاب به شرح زیر است:*
🔻تعداد تنظیمگران از 9 نهاد در دهه 1350 به 29 نهاد در دهه 1390 رسیده است، اما این رشد کمّی لزوماً با بهبود کیفی همراه نبوده است و در ویژگیهایی مثل *استقلال نهادهای تنظیمگر* شاخص نهادی نمرهی بالایی ندارد.
🔻علیرغم ایجاد و افزایش آژانسهای تنظیمگری در بخشهای مختلف، شواهد روشنی مبنی بر تغییر محسوس در رشد بازارها یا عملکرد حاکمیتی در نتیجه پیشرفتهای تنظیمگری وجود ندارد.
🔻نهادهای تنظیمگر که معمولاً دارای اختیارات اجرایی، قضایی و تقنینی هستند اما *تفکیک قوای بیش از حد* در ایران، همواره نهادهای تنظیمگر را با چالشهای هویتی مواجه ساخته است.
🔻خصوصیسازی سریع پس از سیاستهای کلی اصل ۴۴ *بدون ایجاد نهادهای تنظیمگر قوی و مدرن*، بازارها را به فضای رها شدهای تبدیل کرده و منجر به ناقص ماندن سیاستهای خصوصیسازی شده است.
🔻*تحول از دولت رفاه به دولت تنظیمگر* در ایران با چالشهای ساختاری مواجه شده است. سنت طولانی دولت رفاه (از دهه ۱۳۴۰ تاکنون) و مقاومت بوروکراتیک در برابر تفکیک وظایف سیاستگذاری، تنظیمگری و اجرا، این گذار را ناتمام گذاشته است.
🔻امروزه کشور به *زیستبوم تنظیمگری* نیاز دارد. نظام تنظیمگری ایران فاقد انسجام ساختاری لازم است، بهطوری که نهادهای تنظیمگر مانند جزایر پراکنده اداری عمل میکنند و فقدان ارتباط نظاممند بین آنها و دیگر اجزای نظام حکمرانی، کارایی کل سیستم را تضعیف کرده است.
این فصل از کتاب به قلم دکتر *سید محمدصادق امامیان* (همبنیانگذار اندیشکده حکمرانی شریف و عضو هیئتعلمی دانشگاه امیرکبیر)، *مهدی میرزایی و امیرحسین قلندری* (پژوهشگران اندیشکده حکمرانی شریف) در انتشارات Journal of Applied Professional Studies Book Series به چاپ رسیده است و تحولات سه دهه اخیر حکمرانی تنظیمگری در ایران را تحلیل میکند.
متن کامل این فصل را در این لینک بخوانید.