دولت و مشاوره سیاستی، همکاری‌ها و ناهمکاری‌ها

اولین نشست از سلسله جلسات «عصرانه با مشاوران سیاست» سه شنبه 11 بهمن‌ماه با موضوع «دولت و مشاوره سیاستی، همکاری‌ها و ناهمکاری‌ها» در سالن مرحوم دکتر روستا آزاد واقع در اندیشکده حکمرانی شریف برگزار شد. این نشست با مدیریت گروه حکمرانی این اندیشکده و با حضور جناب آقای دکتر مهدی ثنائی، مشاور رئیس سازمان اداری و استخدامی و جناب آقای مهندس صابر میرزایی، معاون پژوهش وتوسعه مرکز همکاری‌های فناوری و نوآوری ریاست جمهوری شکل گرفت.

در این نشست میهمانان حول محورهایی از قبیل چرایی لزوم وجود اندیشکده‌ها، موانع همکاری دولت با اندیشکده‌ها، تناسب برونداد اندیشکده‌ها با نیازهای دولت و پیامدهای سیاست گریزی اندیشکده‌ها به طرح بحث خود پرداختند.

دکتر ثنایی در وهله اول به بیان چرایی نیاز به اندیشکده‌ها پرداخت و افزود غرق شدن در وضعیت جاری و انتفاع از وضعیت ناکارآمد موجود را مسائلی هستند که بروکراسی‌ها در معرض آن قرار دارد و از ناحیه همین وضعیت وجود اندیشکده‌ها به عنوان یک نگهبان یا تنظیم‌گیر بیرونی ضرورت می‌یابد.

وی اندیشکده‌ها را نهادهایی دانست که هم در موضوعات و هم در روش، به نسبت از دولت و دستگاه دیوانی آن جدیدتر هستند و بیان کرد یکی از وجوه ممیزه اندیشکده‌ها، تناظر فعالیت آن ها با «مسئله» است.

مشاور رئیس سازمان اداری و استخدامی در ادامه طرح بحث خود، مجموعه‌ای از زیرساخت‌های 7 گانه‌ای را برای استقرار اکوسیستم اندیشکده‌ای و استفاده‌ی دولت از این نهاد تشریح کرد.  این زیرساخت‌ها عبارتند از : 1- فرهنگی و سیاسی، 2-مالی 3-فیزیکی، 4-فنی، 5-نهادی، 6-فرایندی و 7-قانونی.

او در توضیح زیرساخت فرهنگی، تجربه نزدیک مدیران برای حل مسئله از طریق همکاری با اندیشکده‌ها را ضروری دانست و ادامه داد یکی از موانع همکاری اندیشکده‌ها با دولت، ناآشنایی و مبهم بودن فرایند حل مسئله بواسطه همکاری با اندیشکده‌ها است.

دکتر ثنایی همچنین در زیرساخت مالی، تدبیرهای جدید برای تامین مالی این اکوسیستم را ضروری برشمرد و روش پروژه روش به‌زمان و مناسبی نیست بلکه ما باید به سمت جریان و سازوکار تامین مالی سازمان‌یافته حرکت کنیم.

در ادامه نشست مهندس میرزایی نیز از زاویه نظر خود به ضرورت رابطه دولت و اندیشکده‌ها پرداخت و افزود دیوانسالاری‌های فعلی توان حل مسائل جدید را ندارند و اساسا برای مسائل جدید ساخته نشده‌اند. هر دیوانسالاری ناظر به مسائل گذشته ایجاد شده و اگر از آن مطالبه‌ی جدید داشته باشید لاجرم باید اقدام به توسعه آن و اضافه کردن بخش جدید به آن بکنید.

وی اظهار داشت بخشی از ناتوانی دیوانسالاری در حل مسائل نیز به روحیه‌ای که ایجاد می‌کند بر‌می‌گردد و ادارات و بروکراسی به صورت کلی نیروی انسانی را کلیشه‌ای بار می‌آورد. همچنین مشاهده چارت‌های سازمانی ادارت نیز گواه این است؛ در چارت سازمانی ادارات جایی برای یادگیری سیاستگذاری نیست. حتی اگر هم باشد تلقی آنها از یادگیری از جنس یادگیری مدرسه‌ای است. به این معنا که بخوانیم و یادبگیریم! نه از جنس یافتن مسئله و مسئله محوری و پاسخ به آن.

دکتر میرزایی ضمن تفاوت بین کار پرحجم و کار سخت، کارویژه بروکراسی و دولت را انجام کارهای پرحجم دانست و گفت کارهای سخت و چیزی از جنس حل مسئله از توان دیوانسالاری خارج است.

در انتهای نشست نیز عمده پرسش‌ها ناظر به فعالیت سیاسی اندیشکده‌ها و ورود آنها به بازی سیاست روزانه بود؛ آقای دکتر میرزایی در مقام پاسخ، ضمن ارزیابی فضای سیاست ایران به عنوان فضایی مبهم و سیال، این بستر را برای اندیشکده‌ها ناسالم و غیرسازنده ارزیابی کرد.

آقای دکتر ثنایی نیز در پاسخ به پرسشی پیرامون بروکراسی و نقش سازمان‌هایی از قبیل سازمان اداری استخدامی در شکل گیری رابطه اندیشکده ها با دولت، ابزارهایی برای برقراری این رابطه برشمرد و بیان کرد ظرفیت هایی در نظام اداری وجود دارد که بتوان از آن به عنوان محرک برای شکل گیری این رابطه استفاده کرد. ارزیابی عملکرد فرایند مدیریت  و تغییر حکم‌ها به سمت قرارداد من جمله این ابزارها هستند.

|انتهای پیام|