دکتر ویوِک میشرا: هند نگران آمدن ترامپ نیست؛ چون شریک آمریکاست، نه متّحدش

#پروژه_ترامپ #پیش_بینی_پیش_بینی_ناپذیر

✔️ دکتر ویوِک میشرا: هند نگران آمدن ترامپ نیست؛ چون شریک آمریکاست، نه متّحدش

🔻 هند «نگران» آمدن ترامپ نیست، زیرا با آمریکا در یک رابطه‌ی «شراکت» است، نه «اتّحاد». سیاست‌های متفاوت ترامپ بیش‌تر بر «متّحدان» آمریکا تأثیر دارد تا «شرکای» آن.

🔻 با توجّه به وجود اجماعی قوی به نفع هند در کنگره‌ی آمریکا، دهلی نو سنّتاً می‌توانسته هم با دموکرات‌ها و هم با جمهوری‌خواهان کار کند. امّا بایدن و ترامپ هر کدام چالش‌های خاصّ خود را هم دارند: انتقاد از کیفیّت مردم‌سالاری هند در دولت بایدن، و مسائل تعرفه و تجارت در دولت ترامپ.

🔻 با آمدن ترامپ، رابطه‌ی خصمانه‌تری بین چین و آمریکا در حوزه‌ی فن‌آوری‌های سطح بالا شکل می‌گیرد و نتیجتاً هند نسبت به چین مزیّت رقابتی پیدا می‌کند. شرکت‌های زیادی را خواهید دید که از چین خارج می‌شوند و به دنبال جای دیگری برای استقرار می‌گردند. چنین جایی برای آنها طبیعتاً جنوب آسیا و خصوصاً هند است.

🔻 زمانی پاکستان محور اصلی گفتمان امنیّت ملّی هند بود، امّا اکنون وضع عوض شده و اهمّیّت کمی دارد، زیرا دولت مرکزی توانسته نفوذ تروریست‌ها را از پاکستان تا حدّ زیادی مهار کند. آمریکا نیز در اغلب موضوعات به جز تروریسم تمایل به همکاری با هند دارد، نه پاکستان.

🔻 عربستان هنوز مایل به مشارکت در IMEC (کریدور هند-غرب آسیا-اروپا) و عادّی‌سازی روابط با اسرائیل است، اگر این رژیم راه‌کار دو دولتی را بپذیرد. امّا با قدرت داشتن کابینه‌ی نتانیاهو و در صورت پیروزی ترامپ، تحقّق راه‌کار دو دولتی هم منتفی خواهد شد. نهایتاً نحوه‌ی پایان جنگ در غزّه است که سرنوشت IMEC را مشخّص خواهد کرد.

🔻 روابط هند با ایران حائز اهمّیّت است و رئیس جمهور آینده‌ی آمریکا این موضوع را چالش‌برانگیز خواهد یافت. مسلّماً اگر ترامپ در کاخ سفید باشد فشار شدیدتری را در مورد رابطه‌ی هند و ایران مشاهده خواهیم کرد، امّا با توجّه به قوّت رابطه‌ی هند و آمریکا، ستون‌های ثابت این رابطه توسّط یک رئیس جمهور قابل حذف نیست، اگرچه ممکن است فراز و فرودهایی داشته باشد. مشابه مورد خرید نفت روسیه توسّط هند، علی‌رغم نارضایتی غرب؛ زیرا غربی‌ها می‌دانند که دهلی نو بازیگری مستقل در این منطقه است. البتّه اقداماتی مثل اِعمال تحریم‌های بیش‌تر بر ایران، یا ایجاد موانع بیش‌تر برای هند در مورد خرید نفت ایران یا مدیریّت و حضور در بندر چابهار ممکن است انجام شود.

🔻 بندر چابهار از نظر هند بندری بسیار مهم است، به دو دلیل: یکی قرار گرفتن در مسیر کریدور بین‌المللی شمال-جنوب (INSTC) که بمبئی را از طریق چابهار به سن پترزبورگ متّصل می‌کند، و دوم از نظر نقشی که هند می‌خواهد در آسیای مرکزی داشته باشد، زیرا ما به این منطقه به چشم «همسایگی تعمیم‌یافته» نگاه می‌کنیم.

🔻 مشکلی که در وهله‌ی اوّل در توسعه‌ی بندر چابهار وجود داشت، تحریم‌های اِعمال‌شده بر فولاد بود که برای ساخت لایه‌ی اوّل بندر مورد نیاز بود. هند البتّه تلاش می‌کند تحریم‌ها را دور بزند، امّا فعلاً بر مدیریّت بندر و اموری که مورد تحریم نیست تمرکز کرده است.

🔻 دولت بایدن نوعی خویشتن‌داری از خود نشان داده است؛ مثلاً بعد از حمله‌ی موشکی ایران، مستقیماً به اسرائیل اعلام کرد که نمی‌خواهد جنگی منطقه‌ای در بگیرد. امّا اگر به سوابق ترامپ مثل ترور سردار سلیمانی نگاه کنیم، به نظر نمی‌رسد در دوره‌ی او شاهد چنین خویشتن‌داری‌ای باشیم. ترامپ تصمیم‌گیری را به خود اسرائیل وا خواهد گذاشت.