گزارش نشست
📢 در یازدهمین نشست بینالمللی اندیشکده حکمرانی شریف در سال جاری میلادی مطرح شد:
تهران تعمیق روابط هند و آمریکا به منظور مهار چین را مثبت ارزیابی نمیکند | تحریم بهانه خوبی برای پا پس کشیدن از چابهار نیست
🔻 پروفسور کنداپالی، رئیس دانشکده روابط بینالملل دانشگاه جواهرلعل نهرو: هیچکدام از ایدههای آسیایی، نتوانستهاند سازمان چندجانبهای مثل اتحادیه اروپا یا اتحادیه آفریقا را بوجود بیاورند. ایده ایرانی توجه به تمدن که توسط چینیها دنبال شد، مفید است اما باید بیشتر بر جنبه فرهنگی آن تمرکز کرد.
🔻روابط هند و چین تنها در بسترهای چندجانبه دنبال میشود. روابط دو جانبه پس از درگیری مرزی که با تلفات جانی همراه بود، مخدوش است.
🔻 همکاری کریدوری چین و پاکستان در کشمیر، زیر سؤال رفتن حاکمیت و تمامیت ارضی هند تلقی شده است. علاوه بر این، صادرات انبوهی از تسلیحات چینی به پاکستان، تهدیدآمیز است.
🔻 دیاسپورای هندی سالانه 80 میلیارد دلار درآمدزایی میکند. صادرات و واردات هند در سه سال اخیر سه برابر شده است.
🔻 طبق توافق با آمریکا، مجاهدین افغانستانی توسط چین در جنگ با شوروی آموزش دیدند. حفظ توازن قدرت، اطراف درگیری را تعیین میکند.
🔻 77 هزار شرکت آمریکایی و 700 میلیارد دلار سرمایه آنها در چین است.
🔻 دکتر آرش رئیسینژاد، استاد روابط بینالملل دانشگاه تهران: روابط هند و چین تنها تحت تأثیر مناقشات مرزی نیست. مهمترین عامل اثرگذار حضور چین در اقیانوس هند است.
🔻 بخش دریایی ابتکار کمربند-راه و سرمایهگذاری در بنادر، توازن قدرت را در اقیانوس هند به نفع چین بر هم زده است.
🔻 سیاست هند در قبال چین، به تدریج از ژئواکونومی به ژئوپولتیک تغییر کرد. پیروزی ترامپ و قدرت گرفتن طالبان این تغییر را رقم زد.
🔻 کوتاهی در چابهار و پیگیری کریدور عربی، منجر به کاهش روابط تهران با دهلی و افزایش روابط با پکن خواهد شد.