در نشستی با حضور دنیل ای. بل، استاد علوم سیاسی دانشگاه هنگکنگ و نویسنده کتاب «مدل چین: شایستهسالاری سیاسی و محدودیتهای دموکراسی»، نظم سیاسی چین با ایده ۳۰۰۰ ساله شایستهسالاری سیاسی (Political Meritocracy) تعریف شد؛
انتخاب رهبرانی با فضیلت و توانایی بالاتر از حد متوسط.
این سیستم که پاسخی عملی به تز «پایان تاریخ» فوکویاما است، معیارها و مکانیسمهای متفاوتی برای انتخاب مدیران و حکمرانی دارد:
- تجربه طولانی: راهیابی به سطوح عالی مستلزم دههها تجربه سیاسی و کارنامه اثباتشده است؛ کاریزما و بلاغت غربی کمارزش تلقی میشوند.
- ارزیابی سهگانه: رهبران بر اساس هوش تحلیلی (IQ)، مهارتو هوش اجتماعی (EQ) و فضیلت (عدم فساد و ترجیح منافع عمومی بر منافع شخصی یا خانوادگی) ارزیابی میشوند.
- پاسخگویی بلندمدت: با اجرای دقیق برنامههای پنجساله و ارزیابی عملکرد در حوزههای متنوع (از جمله مدیریت و رهبری جهانی در پایداری محیط زیست) تضمین میشود.
- به سبب زمینه فرهنگی و تاریخی خاص چین، مدل بهکاررفته در این کشور بهراحتی قابل انتقال به نظامهای سیاسی دیگر نیست.
- شایستهسالاری سیاسی چین، آرمانی است که تحت تأثیر کنفوسیوسیسم، بر عملگرایی و منافع نسلهای آینده تأکید دارد و یک مدل حکمرانی منحصربهفرد به شمار میرود.